وصيت نامه ي شهيد حسين خرازي

بسم رب الصديقين
خطاب به فرماندهان و رزمندگان اسلام :
ما لشگر امام حسينيم ،حسين وار هم بايد بجنگيم. اگر بخواهيم قبر شش گوشه ي امام حسين (ع) را در آغوش بگيريم، نبايد کلامي ودعايي جز اين داشته باشيم: «اللهم اجعل محياي محيا محمد و آل محمد و مماتي ممات محمد و آل محمد.»
اگر در پيروزي ها خودمان را دخيل بدانيم اين حجاب است براي ما، اين شايد انکار خداست.
اگر براي خدا جنگ مي کنيد، احتياج ندارد به من و ديگري گزارش کنيد. گزارش را نگه داريد براي قيامت. اگر کار براي خداست گفتنش براي چه؟
در مشکلات است که انسان ها آزمايش مي شوند. صبر پيشه کنيد که دنيا فاني است و ما معتقد به معاد هستيم.
هر چه که مي کشيم و هر چه که بر سرمان مي آيد از نا فرماني خداست و همه ريشه در عدم رعايت حلال و حرام خدا دارد.
سهل انگاري و سستي در اعمال عبادي، تأثير نا مطلوبي در پيروزي ها دارد.
همه ي ما مکلفيم و وظيفه داريم با وجود همه ي نارسايي ها بنا به فرمان رهبري، جنگ را به همين شدت و با منتهاي قدرت ادامه بدهيم، زيرا ما بنابر احساس وظيفه ي شرعي مي جنگيم نه فقط به قصد پيروزي .
مطبوعات ما جنگ را درشت مي نويسد، درست نمي نويسد.مسأله من تنها جنگ است و در همان جا هم مسأله ي من حل مي شود.
همواره سعي مان اين باشد که خاطره ي شهدا را در ذهن مان زنده نگه داريم و شهدا را به عنوان يک الگو در نظر داشته باشيم که شهدا راهشان راه انبياست و پاسداران واقعي هستند که در اين راه شهيد شدند.
من علاقه مندم که با بي آلايشي تمام، هميشه در ميان بسيجي ها باشم و به درد دل آنها برسم.

وصيتنامه ي اول:
 

از مردم مي خواهم که پشتيبان ولايت فقيه باشند. راه شهداي ما راه حق است. اول مي خواهم که آنها مرا بخشيده و شفاعت مرا در روز جزا کنند و از خدا مي خواهم که ادامه دهنده ي راه آنها باشم. آنهايي که با بودنشان زندگي شان به ما درس ايثار دادند، با جهادشان درس مقاومت و با رفتشان درس عشق به ما آموختند. از مسؤولين عزيز و مردم حزب الهي مي خواهم که در مقابل آن افرادي که نتوانستند از طريق عقيده، مردم را ازانقلاب دور و منحرف کنند و الان در کشور، دست به مبارزه ي ديگري از طريق اشاعه ي فساد و فحشا و بي حجابي زده اند ايستادگي کنيد و با جديت هر چه تمامتر، جلوي اين فسادها را بگيريد.

وصيتنامه ي دوم:
 

استغفرا... خدايا امان ازتاريکي و فشار قبر و سوال نکير و منکر در روز محشر و قيامت . به فريادم برس. خدايا ! مضطر و دل شکسته ام . تو صاحب پيروزي و موفقيت هستي و بس. بر تو توکل دارم . خدايا تا زمان عمليات ، فاصله ي زيادي نيست. خدايا به قول امام خميني(ره) تو فرمانده ي کل قوا هستي، خودت رزمندگان را پيروز گردان ، شر مدام کافر را از سر مسلمين بکن. خدايا! از مال دنيا چيزي جز بدهکاري و گناه ندارم . خدايا! تو خود توبه ي مرا قبول کن و از فيض عظماي شهادت نصيب و بهره مندم ساز و از تو طلب مغفرت و عفو دارم. مي دانم در امر بيت المال امانت دار خوبي نبودم و ممکن است زياده روي کرده باشم . خلاصه برايم رد مظالم کنيد و آمرزش بخواهيد.
والسلام

منبع: 7 روز زندگي شماره 84